Ziektekostenverzekeraars lijken steeds vaker te bepalen welke geneesmiddelen mogen worden voorgeschreven. Dit heeft gevolgen voor het voorschrijfgedrag van de neuroloog. Een goed voorbeeld hiervan is de vergoedingsproblematiek rondom rivastigmine (Exelon). Bepaalde verzekeraars vinden het middel te duur en weinig effectief, en laten het daardoor in sommige gevallen niet voorschrijven, tenzij er aan allerlei eisen aangaande diagnostiek en follow-up is voldaan. Een en ander overigens conform richtlijnen van de overheid. Dit betekent derhalve wel dat de verzekeraar zich zeer sterk gaat bemoeien met medisch-inhoudelijke zaken.
Moet de beroepsgroep dit accepteren of zich verzetten, of zou zij deze ontwikkeling moetensturen door zelf regels op te stellen en zo meer grip krijgen op het vergoedingsbeleid?
&ellipsis;