In het voorjaar van 1919 werd in het buitengasthuis te Amsterdam een 60-jarige vrouw opgenomen vanwege progressieve verschijnselen van ataxie, titubatie van het hoofd en nystagmus waar zij sinds enkele maanden aan leed. Zeven maanden na het ontstaan van de klachten overleed zij. Bij obductie trof men een ‘polymorfcellig sarcoom’ in het kleine bekken aan. Microscopisch onderzoek bracht een volledige afwezigheid van Purkinjecellen in het cerebellum aan het licht, terwijl alle andere cerebellaire structuren en de hersenstam intact waren.
Degeneratieve aandoeningen&ellipsis;