‘We gaan soms te veel voor de hoop, soms tegen beter weten in’

Casper Baas was zestien toen hij zijn eerste kleine aanvallen kreeg: déjà vu en derealisatie, gecombineerd met waarneming van een vreemde geur. ‘Ik dacht dat ik het bij mezelf opwekte en sprak er met niemand over’, zegt hij. Toen hij twintig was, ging het over. Maar zo’n vijftien jaar later, januari 2004, keerden de aanvallen terug. ‘Nu waren ze al snel veel groter’, vertelt hij. ‘Ik ging naar de huisarts, die me vroeg of ik stress van mijn werk had en me vertelde direct terug te komen als zich een nieuwe aanval zou voordoen. Die liet niet lang op zich wachten, waarop de huisarts me doorstuurde naar de neuroloog. Onderzoek daar wees op epileptische aanvallen veroorzaakt door een kleine tumor rechts in mijn hersenen. Keurig ingekapseld, maar mijn eerste gedachte was toch: een hersentumor, ik ga dood.’ &ellipsis;