Het afgelopen decennium is het onderzoek naar de ziekte van Huntington in een stroomversnelling gekomen. Desondanks houdt de ziekte veel van haar geheimen verborgen. S. Siesling geeft in haar promotieonderzoek meer duidelijkheid over verschillende aspecten van de ziekte.
George Huntington beschreef in 1872 de klinische entiteit waar vervolgens zijn naam aan verbonden raakte: een langzaam progressieve aandoening met bewegingsstoornissen, cognitieve aftakeling, gedragsverandering en verschillende psychiatrische complicaties. De eerste klinische verschijnselen doen zich meestal rond het veertigste levensjaar voor, maar kunnen zich ook op veel jongere of veel oudere leeftijd openbaren.
Hoewel onderzoek de afgelopen decennia belangrijke doorbraken bracht, zijn even belangrijke vragen over de pathogenese van de ziekte van Huntington nog steeds niet beantwoord. In 1993 werd duidelij