Nederlanders hebben niet zoveel op met eponiemen. De 'Zalmsnip', het 'kwartje van Kok' en het 'Fortuyn-effect' roepen meestal geen warme gevoelensop. Van Dale komt bij de uitleg van het woord eponiem niet verder dan 'woord dat is ontleend aan de bedenker of uitvinder van de zaak' en geeft als voorbeelden diesel en saxofoon.
De Concise Oxford Dictionary houdt nog wel vol met de uitleg van iemand die zijn naam geeft aan een volk, een plaats of een instelling. Lange tijd is gedacht dat alle eponiemen in de neurologie maar moesten worden afgeschaft. Eponiemen leiden immers vaak tot spraakverwarring. De laatste neuroloog die de normale voetzoolreflex abusievelijk volgens Strümpell benoemt, zal inmiddels wel toe zijn aan een midlifecrisis en niemand voert nog de proef van Kemp uit. De meeste arts-assistenten weten niet meer hoe de reflexen van Mendel-Bechterew of Rossolimo worden opgew