De Neurologische Praktijk

Tijdens mijn opleiding in Maastricht liep ik stage op de SEH en medium care terwijl er net begonnen werd met intraveneuze trombolyse. Een van de eerste patiënten was een man met een linkszijdige parese en een dysarthrie. We hadden nog niet veel ervaring met de behandeling. Omdat ik graag zelf het effect van de trombolyse wilde weten, keek ik de patiënt zeer regelmatig na. Ongeveer een uur na het starten van de behandeling gaf de patiënt aan dat hij vond dat het beter ging. En inderdaad, de parese was duidelijk minder. Toen ik de patiënt vroeg zijn tanden te laten zien, trok hij de mond weer nagenoeg symme- trisch op. Ik zei daarop tegen de patiënt dat ik inderdaad kon zien dat het een stuk beter met hem ging. Waarop hij vroeg: ‘Hoe kunt u dat nu aan mijn tanden zien? Ik heb al jaren een kunstgebit.’