Geachte collegae,
Recentelijk is een collega van mij opgehouden met zijn praktijk. Dat gebeurt wel vaker en is goed voor de kansen van jonge klaren op de arbeidsmarkt. Maar deze collega is pas rond de 45 jaar oud en heeft geen volgende baan in het vooruitzicht. Ter geruststelling: zijn vertrek heeft niets te maken met disfunctioneren of ruzie binnen de maatschap. De achtergronden van zijn vertrek zijn divers. En grotendeels privé. Hij heeft veel lof geoogst voor zijn keuze en veel andere collega’s kijken een beetje jaloers naar het feit dat hij dit heeft aangedurfd. Als ik met collega-specialisten in en buiten ons ziekenhuis spreek over dit vertrek krijg ik meestal een van twee reacties (en vaak ook allebei): ‘Maar wat gaat hij dan doen?’ en ‘Dat zou