Een aantal jaren geleden (2010;3:19) schreef ik op deze plek over Nederlanders (Allamand en Van der Lott) die in de 18e eeuw betrokken waren bij de ontdekking van electriciteit als fenomeen dat de prikkelgeleiding door zenuwen moest verklaren. Hierbij speelden de Leidse fles (Van Musschenbroek) en de sidderaal, die in de West-Indische koloniën werd aangetroffen, een belangrijke rol. Deze zoetwatervis, die een flinke schok te weeg kan brengen (spanningen tot 850 volt!), werd voor medische doeleinden gebruikt, zoals Van der Lott (1762) schreef over een achtjarige slaaf die aan ‘obstructie van de Zenuwen’ leed: ‘Deeze Heer wierp den Jongen dagelyks in eene tobbe met water, waar in een groote Conger-aal was van de zwarte soort, waardoor de Jongen zeer sterk gedrild wierd en op handen en voeten er weder uitkroop’.
In die tijd bezocht de Maastrichtse geneeskundige Philip Fermin deze koloniën en schreef