Nee, ze kijkt niet met een prettig gevoel terug op de twee gesprekken die ze had met de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd in oprichting (IGJ). ‘Het heeft emotioneel veel met me gedaan. Je draagt dat vervolgens mee in je dagelijks werk.’ Dat had Marian van Zagten niet verwacht. Ze was opgeroepen door de IGJ om te praten over een calamiteit waar ze twee jaar geleden bij betrokken was. Samen met de dienstdoende aios had ze een oudere patiënt gezien op de Spoedeisende Hulp (SEH). ‘Bij ons neurologisch onderzoek konden we bij hem geen neurologische diagnose stellen. Daarna is hij naar huis gegaan.’ Ze was dan ook verbaasd toen zijn vrouw die nacht de SEH belde om te melden dat de klachten waren toegenomen. ‘Ik kon dat niet rijmen met wat ik had gezien. Ik heb de SEH-secretaresse gevraagd om een huisarts van de huisartsenpost in te seinen om langs te gaan. Achteraf blijkt dat die nooit is langsgekomen. ‘s O
PERSOONLIJKE ERVARING
‘Een calamiteit doormaken kun je niet alleen’
Marian van Zagten, neuroloog in het Jeroen Bosch Ziekenhuis in Den Bosch, kreeg twee jaar geleden te maken met een calamiteit. Bij de afhandeling van de calamiteitenprocedure werd het haar duidelijk hoe belangrijk de steun is van haar directe omgeving
Maak een gratis account aan en krijg toegang tot alle artikelen
Heeft u al een account?