We doen in de spreekkamer niet anders dan samen beslissen: wel of niet een operatie doen voor die hernia of voor dat CTS, wel of niet starten met medicatie voor de ziekte van Parkinson of epilepsie en wel of niet starten met ziektemodulerende therapie bij MS. En als iemand wil starten, welk middel wordt het dan? Een deel van de patiënten heeft daar duidelijke – al dan niet wetenschappelijk gefundeerde – ideeën over, maar een deel laat deze keus bij de dokter: ‘Want die heeft er tenslotte voor doorgeleerd.’
De recente landelijke campagne over samen beslissen was erop gericht om mensen en dokters zich nog bewuster van dit proces te maken. Het Integraal Zorgakkoord heeft onder andere als uitgangspunt dat ‘passende zorg tot stand komt in een gezamenlijk besluitvormingsproces’. In die gezamenlijke besluitvorming kunnen we ons verder bekwamen middels een e-
